14.5.2018
Doğu Anadolu Bölgesinde ki 300 STK'dan Fransa'ya, İncil'i ve
Tevrat'ı tekrar gözden geçirin çağrısı yapıldı.
Konuyla ilgili yazılı açıklamada bulunan Doğu Anadolu Sivil
Toplum Kuruluşları Birliği Genel Koordinatörü Hakan Akbaba Fransa’nın
İslamiyet’i karalama kampanyası yaptığını buna karşın Fransa’nın yaptığı
katliamları sekiz dilde kitap haline getirerek yayımlayacaklarını ifade ederek,
"Kuran'ı Kerim'in hiçbir ayetinde haksızca, zalimce işgal edin veya çoluk
çocuk demeden katledin diye bir şey yazmıyor.
Dünyanın neresine bakarsanız bakın zulüm sadece İslam
ülkelerinde, işgal sadece İslam ülkeleriyle sınırlı. Hiç bir Müslüman ülke,
başka bir Hıristiyan veya Yahudi ülkesinin malına, ırzına, namusuna
dokunmamıştır.
Afganistan, Pakistan, Yemen, Irak, Suriye, Libya, Somali
gibi Müslüman ülkeler ya bombalanmıştır ya da tamamen işgal edilmiştir. Hangi
din bunun emrini veriyorsa değişmiş ya da değiştirilmesi gereken kitap o dine
aittir. Filistin'de kadın, yaşlı, çocuk demeden kan dökenlerin kitabımı size
doğru geliyor?
Irak'ta ki tecavüz sanıklarının kitaplarımı size hitap
ediyor?
Myanmar’da diri diri Müslümanları yakanların dinimi size
doğru geliyor?
Ortadoğu'da ki Müslümanlar Hıristiyan ya da Yahudi olsa idi
bu kadar zulüm, bu kadar zalimlik görecekler miydi?
Tüm dünyaya sesleniyoruz kesinlikle sıradan bir olay değil.
Kuran'dan haberi olan bütün milletler, İslamiyet'in iyiliği, güzelliği,
emrettiğini, başka bir dinden olsa bile zulüm yapılmayacağının emrini vermiş
iken hangi barbar yaklaşım Kuran'ın bazı ayetlerinin değiştirilmesini ister?
Yahudilerin Müslüman düşmanlığı apaçık ortada iken hangi
Müslüman bir Yahudi’nin malına ve canına kastetmiştir?
Bunun sıradan bir olay olmadığını çok iyi biliyor,
kınamalardan öte ciddi hamlelerimiz olacağını DASTBİR olarak tüm kamuoyuna
duyurmak istiyoruz.
Bu hamlelerin başında Fransa'nın yaptığı katliamları sekiz
dilde kitap haline getirerek tüm dünyanın gözleri önüne sereceğiz. Son olarak, Kur’an’ı
Kerim'i Hz Muhammed'e vahiy edip onun elçiliğiyle insanlara tebliğ ettirenin ve
kıyamete kadar Kur'an'ı koruyacak olanın yüce Allah olduğunu bildirerek, kendi
kitaplarından bile haberi olmayan zalim barbarlara gerekli cevabı muhakkak
vereceğimizi kamuoyuna duyururuz" diye konuştu. haberturk com
Kur'an, nefret suçuyla yargılanmaya başlandı, yakında Müslümanlar tecrit edilecek.
Hz. Muhammed'de kafa kesmiştir. Özgürlük Müslümanlara göre bir şey değildir.
Kelle kesen Müslüman kadın, yeni peygamber mi?
***
MUHAMMED’İN ÖLÜM EMİRLERİ: SUİKASTLER
NADİR BİN HARİS’İN
ÖLDÜRÜLMESİ
Nadir, Muhammed’in akrabalarındandı. Kureyşliler içinde zeki
ve aydın bir insandı. Muhammed’in büyük bir iş peşinde olduğunu düşünüyor ve
ona inanmıyordu.
Hicretten önce Nadir, Kuran ve Muhammed’in peygamberliği ile
ilgili olarak halkı uyarır ve onun sahte bir peygamber olduğunu söylerdi. Onun
bir kâhin, sihirbaz veya şair olmadığını ama “aileleri ve insanları birbirine
düşman eden bir büyücü” olduğunu iddia ediyordu.
İbn Hişam, cilt 1. sh. 399
Aynı eserin 320-321. sayfasında Nadir b. Haris’in şöyle
konuştuğu yazılıdır:
“Bu adama karşı çıkma yolunuz sizi bir yere götürmez. O
sizin aranızda yaşamakta. Şimdiye dek ahlâken en iyi olanınızdı; aranızda
yaşayan en doğru, en dürüst ve emin kişi oldu daima. Siz tutmuş, onun bir kâhin,
sihirbaz, şair ve mecnun olduğunu söylüyorsunuz. Kim inanır buna? Ahali, bir kâhin
nasıl konuşur bilmiyor mu? Bir şairin, bir mecnunun halini tefrik edemez mi
halk? Bu ithamların hangisini Muhammed’e yamayabilirsiniz ki halkın dikkatini
ondan kaçırabilesiniz. Bakın! Ben size onunla nasıl baş edeceğinizi
söyleyeyim.”
Sonra Irak’a gitti ve oradan ”İran kisraları”, “Rüstem ve
İsfendiyar’la ilgili masallar” vb. hikâyeleri topladı ve Muhammed’in getirdiği
Kuran’ın bunlardan farkı olmadığını anlatmaya başladı. “Bunlar da Muhammed’in
söylediği türden şeylerdir. Üstelik ben onun gibi peygamberlik iddiasında
bulunup, Allah’dan vahiy aldığımı da ileri sürmüyorum. Kur’an, bunlar gibi
eskilerin masallarından başka bir şey değildir” diyordu.
İslam Tarihi, Asım Köksal, cilt 1-258
Not: Kisra, Araplar'in
Sâsânî hükümdarları için kullandıkları unvan. (İbrahim Coşkun, İslam
Düşüncesinde İnkâr Problemi, İstanbul: Hikmetevi Yayınları, 2014)
Aşağıdaki ayetin Nüzul sebebinin bu olduğu söylenir:
Lokman-6 – İnsanlardan öylesi var ki, herhangi bir ilmi
delile dayanmadan Allah yolundan saptırmak ve sonra da onunla alay etmek için
boş lafı satın alır. İşte onlara rüsvay edici bir azap vardır.
Bedir savaşında esir düştü. Nadir’ı esir alan Mikdad b.
Esved’di. Muhammed, Nadir’ın öldürülmesini emredince Mikdat fidye alamayacağı
için, “Ya Resulallah, o benim esirimdir” dedi. Muhammed, “O Allah’ın kitabı
hakkında ileri geri konuşuyordu” dedi ve öldürülmesini emretti. Mikdat tekrar,
“Ya Resulallah, o benim esirimdir” dedi. O zaman Muhammed, “Allah’ım Mikdat’ı
lütfunla zengin kıl” diye dua etti. Miktad, “İstediğim buydu” dedi. Nadir’in
başı Ali tarafından kesildi. Onunla birlikte birçok esir de öldürüldü.
Kureyş’in ileri gelenlerinden Ukbe bin Muayt da fidyesi kabul edilmeyerek
öldürülenler arasındaydı.
Ukbe’nin Mekke döneminde bir gün Muhammed’i boğmak istediği,
bir başka gün namaz kılarken yüzüne hayvan işkembesi attığı, bu nedenle
affedilmeyip öldürüldüğü rivayet edilir.
EBU AFAK’IN ÖLDÜRÜLMESİ (624)
Medine’deki şairlerden ve Muhammed’e inanmayanlardandı.
Yahudi olduğu iddia edilir. Bedir Savaşının akabinde yazdığı söylenen şiirinde
şöyle der:
Uzun yıllar yaşadım ama Kayla Oğulları gibi bir araya
geldiklerinde üstlendikleri şeyi yapma ve müttefikleri konusunda onlardan daha
sadık olan, dağları deviren ve hiçbir zaman boyun eğmeyen, bir topluluk ya da
halk görmedim.
Onlara gelen bir atlı onları, Her konu hakkında “Haram” ve
“Mübah” diyerek ikiye ayırmıştır.
Yüceliğe ve krallığa inansaydınız Tubba’yı izlerdiniz.
Tubba: Daha önce aynı toprakları işgal eden Yemenli bir
yöneticiydi ve Kayla oğulları ona karşı direnmişlerdi.
İbn Sad’în kitabı Tabakat el-Kebir’de (Cilt 2 Sayfa 32) Ebu
Afak’ın öldürülmesi şöyle anlatılır:
“…bundan sonra Allah’ın elçisi Hicretten sonraki 20. ayın
başlangıcında Salim İbn Umeyr el Amr’ının Yahudi olan Ebu afak’a karşı
seriyyesi gerçekleşti. Ebu Afâk, Beni-Amr ibn Avf’dandı ve 120 yaşına gelmiş
olan ihtiyar bir adamdı. Yahudi’ydi ve insanları Allah’ın elçisine karşı
kışkırtıyordu ve Muhammed hakkında alaycı şiirler yazıyordu.
Muhammed bu şiirleri duyunca “Bu alçak adamı benim için kim
öldürecek” diye sorar.
Bedir savaşına katılmış olan Salim ibn Umeyr “Ya Ebu Afak’ı
öldürmeye ya da onunla birlikte ölmeye yemin ediyorum” dedi. Bunun için fırsat
kollamaya başladı ve bir gün hava çok sıcakken Ebu Afak dışarıda açıkta yattı.
Bunu bilen Salim ibn. Umeyr kılıcını onun ciğerine sapladı ve kılıç yatağa
değene kadar üzerine abandı. Allah’ın düşmanı bağırdı ve insanlar onun yanına
koştular ve sonra evine götürüp onu gömdüler.”
ASMA BİNT MERVAN’IN ÖLDÜRÜLMESİ (624)
Yezid b. Zeyd’in eşi ve 5 çocuk annesiydi. Beni Khatma
kabilesindendi ve şairdi.
Bu kabilede de Muhammed’e sadık müminlerin sayısı artmıştı.
Buna karşın inanmayanlar da çoktu. Asma b. Mervan da Muhammed’e inanmamakta ve
onu yazdığı şiirlerle eleştirmekteydi.
Muhammed, Asma’nın aleyhindeki şiirlerini ve konuşmalarını
haber almaktaydı. Anlaşılan o ki, Muhammed aleyhine okuduğu şiirleri kendi
kabilesinden Muhammed’e ileten ajanlar vardı.
Ebu Afak’ın öldürüldüğünü duyunca üzüntüsünü şu dizelerle
şiire döker:
Malik, Nebit, Afvoğulları!
Düşman üzerine atılarak birbirinizle yarışarak yürüyün
Düşman üzerine atılarak yürüyün Hazrecoğulları!
Sizler, sizden olmadığı halde yanınıza gelen yabancıya itaat
ettiniz
O’na boyun eğdiniz ki, o ne Mu’dar’dandır ne de
Mezhic’dendir.
Başları kestikten sonra hala ondan pişmiş çorba umar gibi
umut içindesiniz
Ondan bir şey uman aldanır, umutlar boşunadır!
Muhammed Asma’nın bu şiirlerine öfkelenir ve öldürülmesine
karar verir.
Adiyy b. Hareşe isminde (gözleri görmeyen) bir Müslüman bu
göreve talip olur. Muhammed’in adamları Bedir’den döndükten sonra Adiyy ile
birlikte Ramazan’ın yirmi beşinci gecesi o kadının evine giderler. Evdekiler
uykudadır. Asma, çocukları ile birlikte yatmakta olup, hatta bir bebeği de onun
üstüne uzanmış durumdadır. Adiyy eliyle yoklayarak bebeği kenara çeker ve
gözleri görmemesine rağmen kılıcını Mervan’ın göğsüne dayayıp yüklenir ve kılıç
Mervan’ın arkasından çıkar.
Sabah olunca gelip Muhammed ile birlikte namaza durur.
Muhammed onu tedirgin görünce “Ya Umeyr Mervan’ın kızını mı
öldürdün ?” diye sorar.
O da “Evet ya Resulallah, acaba hata mı ettim?” diye cevap
verir.
Muhammed “Hayır onun için iki keçi bile birbiriyle
toslaşmazdı” der.
Başka kaynaklarda Muhammed’in söylediği son söz şöyledir:
“Onun kanı hederdir, sorup karşı çıkacak kimse yoktur” .
(Mahmud Esad- İslam Tarihi “Tarih-i Din-i İslam” Sayfa –
550-551)
Ömer “Tebrikler doğrusu, böyle kör bir şahıs böyle mühim bir
hizmette bulunsun” deyince Muhammed cevap olarak, “ Ya Ömer, kör deme, O
gerçeği gören mert bir kişidir. Habersizce Cenab-ı Hakk’a ve Resul’üne yardım
etmiştir” der. Muhammed böyle başarılı bir işi “kör” olmasına rağmen yerine
getirdiği için Adiyy b. Hareşe’ye Umeyr yani “gözleri gören” ismini takar.
İbn İshak Allah’ın Resul’ünün Sireti (S.675-676)
İbn Sad “Tabakat el-Kebir” (Cilt 2 Sayfa 31)
Bu cinayetten bir gün sonra Khatma kabilesinin tamamı Müslüman
olur.
ŞAİR KA’B İBN EL-EŞREF’İN ÖLDÜRÜLMESİ (624)
Ka’b Yahudi Nadiroğullarına mensup bir şair idi. Bedir
Savaşında öldürülenleri duyunca “Vallahi, eğer Muhammed bu ulu kişileri
öldürtmüşse yerin altı üstünden daha hayırlıdır.” Diyerek Mekke’ye gitti.
Bedir’de öldürülenler için mersiyeler okudu, Mekkelilerle ağlaştı. Daha sonra
tekrar Medine’ye döndü. Müslümanlar ve kendisi aleyhine okuduğu hicivli
şiirlere Muhammed daha fazla dayanamadı ve onun öldürülmesi için suikast timi
oluşturdu. Bu timin içinde Ka’b’ın sütkardeşi Ebu Naile Silkan da vardı.
Muhammed’in olduğu yerde baba evladı, kardeş kardeşi, amca yeğeni tanımazdı ve
tabii ki bir insanın sütkardeşinin de onu tanımaması normaldi.
Suikast timi Evs
kabilesindeki şu kişilerden oluşuyordu:
Ebu Nail Silkan (Ka’b’ın sütkardeşi)
Muhammed bin Mesleme
Abbad bin Bişr
Haris bin Evs
Ebu Abs bin CebrSuikast planı bir tuzaktı. Ka’b
Nadiroğullarıyla birlikte kalede yaşıyordu. Önce Ka’b’la görüştüler ve ona
Muhammed’den yakınarak kendilerinden vergi istediğini söylediler. Ondan borç
istediler. Silahlarını rehin bırakmak üzere anlaştılar. Belirlenen zamanda
tekrar gelmek üzere ayrıldılar. Sözleştikleri zamanda tekrar gelip Ka’b’a
seslendiler. Eşinin kuşkulanıp uyarmasına rağmen Ka’b “ Onlar benim
kardeşlerim, dostlarım” diyerek yanlarına iner.
Plana göre Mesleme, Ka’b’ın başını koklarken yakalayıp
tuttuğunda diğerleri saldıracaktır.
Süleyman Ateş öldürülüş anını şöyle anlatıyor:
“Ka’b’ın üzerinde zırh olduğu için adama kılıç işlemiyordu.
Muhammed İbn Mesleme, kılıcın ucunu Ka’b’ın göbeğinin altına koyup üstüne
abandı. Adamın anüsüne kadar sapladı. Ka’b yıkıldı”.(S. Ateş- Kuran’a göre Hz.
Muhammed’in hayatı. S.565)
Medine’de, Muhammed’e bağlılık ve sadakat bakımından
birbirleriyle rekâbet halinde iki Müslüman kabile vardı. Evs’ler ve
Hazreci’ler. Bunlardan biri Muhammed’e hizmette bulunsa, diğeri kıskanıp
benzeri ya da daha iyi bir hizmette bulunma hevesindedir.
Ka’b’ın öldürülmesi Muhammed’i çok sevindirmişti. Bu yüzden
Evs kabilesini övmüş olması Hazreci kabilesini kıskandırmıştı.
İBN SUNAYNA’NIN ÖLDÜRÜLMESİ (624)
Süneyye olarak da tanınan İbn Sunayna Yahudi
tacirlerindendi. Muhayise b. Mesud tarafından öldürüldü. Muhammed, Yahudi şairi
Ka’b Eşref’in öldürülmesinden sonra “Yetkiniz altındaki her Yahudi’yi öldürün”
emri vermişti ve bu emir üzerine Muhayissa, yakın ticari ve sosyal ilişki
içinde bulunduğu Suneyna’nın aniden üzerine atlayarak onu öldürdü.
Muhayyısa´nın henüz Müslüman olmayan ağabeyi Huvayyısa b.
Mes´ud ona vurmaya başladı ve:
“Ey Allah düşmanı! Onu öldürdün ha?! Vallahi, senin kamında
onun malından pek çok içyağı vardır!” dedi.
Muhayyısa:
“Vallahi, onun öldürülmesini bana öyle bir zât emretti ki,
eğer o seni öldürmemi de bana emretseydi, muhakkak senin boynunu da vururdum!”
dedi.
Huvayyısa´nın İslâmiyete girmesine ilk sebep, bu cevap oldu.
Huvayyısa:
“Şaşılacak şey! Eğer Muhammed öldürülmemi sana emretse,
gerçekten beni öldürür müsün?” dedi.
Muhayyısa:
“Evet! Vallahi, o senin boynunu vurmayı bana emretseydi,
muhakkak, senin de boynunu vururdum!” dedi.
Huvayyısa:
“Vallahi, seni bu duruma getiren bir din, hayrete şayandır!”
dedi ve o da Müslüman oldu.
İbn İshak, İbn Hişam, Sîre, c. 3, s. 62, Vâkıdî, Megâzî, c.
1, s. 191-192, Taberî, Târih, c. 3, s. 5, Beyhakî, Delâilü´n-nübüvve, c. 3, s.
200, İbn Abdilberr, İstiâb, c. 4, s. 1464, İbn Esîr, Kâmil, c. 2, s. 144, İbn
Seyyid, Uyûnu´l-eser, c. 1, s. 301, Zehebî, Megâzî, s. 1 31, E bu´l-Fidâ,
el-Bidâye ve´n-nihâye, c. 4, s. 5.
EBU RAFİ’NİN ÖLDÜRÜLMESİ (624)
Ebu Rafi de Hayberli bir Yahudi tacirdir. Evs kabilesinin
Şair Ka’b Eşref’i öldürmesini kıskanan Hazreci’ler, Ka’b kadar değerli birini
öldürüp Muhammed’in gözüne girmek isterler. Akıllarına Ebu Rafi gelir. Gatafan
kabilesini Muhammed’e karşı savaşa kışkırttığı ve tacir olduğu için faizle borç
para verdiği vb. bir takım ithamlarla suçlayarak Muhammed’den öldürmek için
izin isterler. Muhammed onu öldürtmek için Abdullah bin Atik’ komutasında bir
tim oluşturur.
Tim üyeleri:
Abdullah bin Atik
Mesud bin Sinan
Abdullah bin Üneys
Ebu Katede Haris bin Ribiy
Hüzai bin Esved den oluşan 5 kişilik bir fedai timiydi. Ebu
Rafi Hayber’de bir kalede yaşıyordu. Abdullah bin Atik’in sütannesi Hayberli
olduğu için bu yöreyi çok iyi biliyordu. Abdullah İbn Atik kalenin içine
sızmayı başarır ve bir ahıra saklanır. Herkes çekildikten sonra Atîk, Ebu
Rafi’nin yatak odasına sızar. Ebu Râfi, karanlık bir oda içinde, ailesinin
arasında uykuya yatmış bulunuyordu.
Abdullah b. Atîk; Ebu Râfi’in odanın neresinde olduğunu
kestiremediğinden, anlamak için:
“Ebu Râfi !” diyerek seslendi.
Ebu Râfi:
“Kim o?” dedi.
Abdullah b. Atîk, ses gelen tarafa yaklaşıp ona kılıçla ilk
darbeyi indirdi. Fakat bir iş görememiş olmanın heyecanı ve dehşeti içinde
kaldı.
Ebu Râfi çığlık koparınca, Abdullah b. Atîk, hemen dışarı
çıktı.
Kısa bir müddet sonra, tekrar içeri girip sesini
değiştirerek:
“Nedir bu feryad ey Ebu Râfi?” dedi.
Ebu Râfi:
“Anan Cehenneme! Sen seslenmeden önce, birisi bana oda
içinde kılıçla vurdu!” dedi.
Abdullah b. Atîk, ona kılıçla bir darbe daha indirip iyice
yaraladı. Fakat yine öldüremedi.
Sonra, kılıcın keskin ucunu kamına basınca, Ebu Râfi
arkasına devrildi.
Buhârî, Sahîh, c. 5, s. 26-28, Taberî, Târîh, c. 3, s. 6-7,
Beyhakî, Sünenü´l-kübrâ, c. 9, s. 80, Delâilü´n-nübüvve, c. 4, s. 37-38, İbn
Esîr, Kâmil, c. 2, s. 147-148, Zehebî, Megâzî, s. 285-286.
Suikast timindeki herkes Ebu Rafi’yi kendisinin öldürdüğünü
iddia eder.
Bunun üzerine Muhammed, herkesin tek tek kılıcını kontrol
eder. Öldürenin Abdullah b. Uneys olduğunu söyler, çünkü kılıcında kemik izleri
görmüştür. Taberi’de olay şöyle anlatılır:
“Biz, yatağında bulunan (kocasına) kılıçlarımızla vurmağa başladık;
gecenin karanlığında onu ancak ince ve beyaz Kipti bezine benzeyen beyazından dolayı
seçebildik… Biz ona kılıçlarımızla vurduktan sonra Abdullah bin Üneys kılıcını
onun karnına saplayarak öbür tarafına geçirdi. Yahudi bu sırada: -‘Yeter,
yeter’- diye bağırıyordu. Bundan sonra biz onun yanından çıktık. Abdullah bin
Atik’in gözleri iyi görmüyordu, bu yüzden inerken basamaktan düşerek ayağını şiddetli
bir surette incitti; onu yükleyerek çeşmeden akan su çukuruna kadar götürdük.
Biz o çukurda saklanacaktık. Kalede ateşler yakıldı, bizi her taraftan araştırmaya
koyuldular. Ancak bizi bulmaktan ümidi kestikten sonra yaralının (Ebû Râfi’in) yanına
dönerek onu her taraftan sardılar. O, onlar arasında can çekişiyordu. Biz, Tanrı
düşmanının ölüp ölmediğini bilmek istedik. Aramızdan biri: -‘Ben gidip anlar ve
bekleyerek onun haberini getiririm’- dedi; ve Yahudi’ler arasına karıştı.
Yahudi’ler arasına karışan adam söyle diyor: -Ben yanlarına geldiğim vakit, Yahudilerin
ileri gelenleri onun yanında toplanmışlar(dı); karisinin elinde kandil vardı.
O, kandilin ışığında kocasının yüzüne bakıyor, ayni zamanda toplanmış olan
adamlarla konuşarak: -Tanrı adına ant içerek teyit eylerim ki, İbn-i Atik’in
sesini işitmiş gibi oldum, fakat sonradan kendi kendimi -İbn-i Atik
Medine’dedir, bu memlekete nasıl girebilir?- dedim. Bu arada ben de yaralının yüzüne
bakmak üzere yanına yanaştığım vakit karısı: – Yahudi ilâhına ant içerek ölmüş olduğunu
temine derim- dedi. Haber almaya giden arkadaşımız: -Bu söz benim için her şeyden
daha hoştu- diyor. O, bize İbn-i el-Hukayk’in (Ebû Râfi’i’n) ölüm haberini
getirdi. Bundan sonra biz, arkadaşımızı (İbn-i Atik’i) yükleyerek kaleden ayrıldık.
Tanrı elçisinin katına gelerek Tanrı düşmanını öldürdüğümüzü haber verdik.
Fakat onu hangimizin öldürdüğü hakkında aramızda ihtilâf baş gösterdi. Her
birimiz onu kendisi öldürmüş olduğunu iddia ediyordu. Bunun üzerine Tanrı
elçisi: -Haydi kılıçlarınızı gösteriniz- dedi. Kılıçlarımızı getirdik; o, kılıçlara
baktı ve Abdullah bin Üneys’in kılıcını gözden geçirdikten sonra: -Bu kılıcın
sahibi onu öldürmüştür, ben bu kılıçta kemik izleri görüyorum- dedi” (Bkz.
Milli Eğitim Bakanlığı yayınları: Taberi, Milletler ve Hükümdarlar Tarihi, İstanbul,
1966, cilt II. sh. 365-6)
USEYR BİN ZARİM’İN ÖLDÜRÜLMESİ (627)
Useyr, Hayber Yahudilerindendi. Hicretin 6. yılında
Muhammed, 3 kişilik bir heyeti Abdullah İbn Rehava başkanlığında Hayber’e
göndermişti. Rahava, Hayber’de 3 gün kaldı. Yahudilere başkanlık eden Useyr bin
Zarim’le görüştü. Döndüğünde Useyr’in Gatafan kabilesini Müslümanlara karşı
kışkırttığını Muhammed’e anlattı. Muhammed, Useyr için planını yaptı ve
Rahava’yı bu defa 30 kişiyle Hayber’e gönderdi. Muhammed’in kendisini Hayber’e
vali olarak atadığını, kendisini görmek için Medine’ye beklediğini iletti.
Teklife kanan Useyr’le birlikte yola çıktılar. Yahudiler de 30 kişiydi.
Hayber’e 6 mil mesafede bulunan Karkara’ya geldiklerinde Useyr kuşkulandı,
pişman olup gitmekten vazgeçti ve geri dönmek istedi. Bunu anlayan Abdullah İbn
Uneys kılıcına davranıp onun ayağını kesti, Useyr de elindeki değnek ile
Abdullah b. Uneys’in başına vurdu. Useyr’le birlikte 29 Yahudi kılıçtan
geçirilerek öldürüldü. Bir kişi kaçtı. Uneys, Muhammed’e geldi ve Muhammed onun
yarasını tükürerek iyileştirdi.
(Taberi–Tarih 3/155)
HALİD BİN SÜFYAN’IN ÖLDÜRÜLMESİ (625)
Hüzeli Kabilesi Lıhyanoğulları kolundandı. Muhammed, Halid
b. Süfyan’ın kendisine karşı çarpışmak için adam topladığı istihbaratını alır
ve Abdullah b. Üneys’e onu öldürmesi için talimat verir.
Abdullah, Muhammed’den Halid’i aldatmak için kendisini
kötüleme konusunda izin ister. Muhammed de “istediğini söyleyebilirsin” der.
Halid’in eşkâlini tarif eder ve ekler:- O’nu gördüğünde şeytanı hatırlarsın.
Onunla senin arandaki alamet; onu görünce kendinde bir ürperme ve korku hali
bulursun. Abdullah, aldığı talimat doğrultusunda Halid’in kabilesine doğru yola
çıkar ve Urana vadisine ulaşır. Orada bir kadın çobanı görür ve Halid.b.
Süfyan’ı sorar, o da “İşte buraya doğru gelen o” der. Halid Süfyan ona kim
olduğunu sorar ve o da Muhammed’e karşı savaşmak istediğini ve kendisinin bu
amaçla bir ordu oluşturduğunu duyduğu için onun yanına geldiğini söyler. Bunun
üzerine Halid. Süfyan onu alır, götürür misafir eder. Yedirir, içirir. Herkes
uykuya çekilince Abdullah bir punduna getirip Halid’i öldürür. Bu işe karşılık
Muhammed ona bir asa hediye eder ve “Cennette kullanırsın” der.
Abdullah’ın vasiyeti üzerine bu asa kefenine sarılıp öyle
gömülmüş.
Cennette kullanacak ya!
Serdar Kaangil
panteidar.wordpress
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder